سید ابراهیم خسروشاهی فرزند سید هاشم در سال ۱۳۰۳ در قم به دنیا آمد. خاندان خسروشاهی از سادات معروف آذربایجان هستند که وی از آنها می‌باشد. ایشان پس از طی تحصیلات مقدماتی در حوزه‌ی علمیه‌ی قم، نزد اساتیدی چون آیت‌الله شیخ عبدالجواد اصفهانی، آیت‌الله سید رضا بهاءالدینی، آیت‌الله العظمی گلپایگانی، آیت‌الله العظمی بروجردی مشغول تحصیل گردید.وی همراه تعدادی از فضلای حوزه‌ی علمیه‌ی قم از جمله آیت‌الله مرتضی مطهری در دروس امام خمینی (ره) حاضر می‌شد و از شاگردان قدیمی علامه طباطبایی در درس تفسیر قرآن و فلسفه به حساب می‌آمد. حجت‌الاسلام خسروشاهی تحصیلات خود را در حوزه‌ی علمیه‌ی نجف اشرف نزد آیت‌الله حاج‌آقا مصطفی خمینی، آیت‌الله طهرانی و آیت‌الله جعفری اراکی ادامه داد.
از هم‌دوره‌های‌های حجت‌الاسلام خسروشاهی می‌توان از حجت‌الاسلام جمال‌الدین دین‌پرور، آیت‌الله استادی، مرحوم آیت‌الله العظمی محمّد فاضل لنکرانی، آیات عظام سبحانی، مکارم، نوری و آیت‌الله شیخ علی پناه را نام برد (زندگینامه‌ی خودنوشت، ص ۳).
سید ابراهیم خسروشاهی در جریان تظاهرات توده‌ای‌ها در قم و حمله‌ی نیروهای انتظامی فرمانداری نظامی دولت دکتر مصدق به طلاب حوزه‌ی علمیه‌ی قم در زمان آیت‌الله العظمی بروجردی، حضور داشت (همان، ص ۱۲). همچنین وی در ایام تعقیب شهید مجتبی نواب صفوی با وی در ارتباط بود (همان، ص ۱۴).
از سال ۱۳۴۱ تا سال ۱۳۴۸ وی در مدرسه و مسجد صاحب کرمانشاه به فعالیت تبلیغی و تدریس مشغول گردید و از سال ۱۳۴۸ به بعد در مسجد علوی و مسجد المهدی شمیران به فعالیت مشغول می‌باشد.
با شروع نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی، وی در کرمانشاه به حمایت از نهضت اسلامی پرداخت و در تهیه و ارسال تلگراف‌های حمایت‌آمیز علمای کرمانشاه نقش مهمی داشت. در اعلامیه‌ی اعتراض‌آمیز علمای کرمانشاه در محکوم کردن جنایات رژیم پهلوی در فاجعه‌ی مدرسه‌ی فیضیه‌ی قم و حمایت از امام خمینی و مراجع تقلید نام وی نیز دیده می‌شود (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۳۷۴، ۶۴ و ۶۳).
همچنین وی در سازماندهی روحانیت انقلابی کرمانشاه به دستور امام خمینی فعالیت‌هایی داشت و در جریان نهضت اسلامی به خاطر فعالیت‌های خود از جمله گرفتن امضای اعلامیه‌ها و سخنرانی‌های انقلابی مورد پیگرد ساواک قرار گرفت و در نتیجه‌ی فشار مأمورین ناچار به عتبات عالیات عزیمت نمود (زندگینامه‌ی خودنوشت، ص ۶) و از آنجا راهی تهران گردید. در تهران با روحانیون مبارز و انقلابی در ارتباط بود. با انتشار خبر شهادت غریبانه‌ی حاج‌آقا
مصطفی خمینی، علمای تهران از جمله وی تلگرام تسلیت‌آمیزی خطاب به امام خمینی تهیه و ارسال کردند (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۲۳۱). علمای تهران در ادامه با انتشار اعلامیه‌ای مراسم ترحیمی به همین مناسبت در هشتم آبان ۱۳۵۶ در مسجد ارک تهران بر پا داشتند (همان، ۲۳۳).
جمعی از روحانیون تهران در سالگرد قیام ۱۵ خرداد ۱۳۵۷ اعلامیه‌ای در حمایت از نهضت اسلامی انتشار دادند (همان، ۳۰۸). صدور اعلامیه‌هایی در تحریم جشن‌های نیمه‌ی شعبان سال ۱۳۵۷ (همان، ۳۲۴)، اعتراض به فاجعه‌ی سینما رکس آبادان (همان، ۳۷۰)، حمایت از اعتصاب کارکنان صنعت نفت (همان، ۳۸۶)، اعتراض به حمله‌ی مأموران رژیم پهلوی به حرم امام رضا (ع) در اوایل آذر ماه ۱۳۵۷ (همان، ۴۳۶)
دعوت مردم برای شرکت در تظاهرات تاسوعا و عاشورای ۱۹ و ۲۰ آذر ماه بخشی از فعالیت روحانیون مبارز تهران بود که نام وی در اعلامیه‌های انتشار یافته به چشم می‌خورد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، علاوه بر اقامه‌ی نماز و ایراد سخنرانی، به برپایی کلاس‌های فقه، اخلاق و تفسیر در مراکزی چون مدرسه‌ی علمیه‌ی قائمیه‌ی شمیران، دانشکده‌ی معارف اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی قلهک، مدرسه‌ی عالی شهید بهشتی، مدرسه‌ی عالی شهید مطهری، مدرسه‌ی دینی مجد و دانشگاه امام حسین و پادگان ۲۲ بهمن و… اهتمام کرد و از اعضای جامعه‌ی روحانیت مبارز شمیران می‌باشد.
خواهرزاده‌ی وی حجت‌الاسلام حیدری امام جمعه‌ی نهاوند بودند که در هفتم تیر ۱۳۶۰ در انفجار حزب جمهوری اسلامی به شهادت رسید (همان، ص ۲). همچنین داماد بزرگ وی حجت‌الاسلام شیخ محسن جلیلی و از مدرسان حوزه‌ی علمیه‌ی آیت‌الله مجتهدی تهرانی و امام جماعت مسجد المهدی مجیدیه از اعضای جامعه‌ی روحانیت مبارز تهران است.
داماد دیگر وی محمدباقر کریمیان از مدیران سابق صدا و سیما و وزارت ارشاد و رایزن فرهنگی ایران در هندوستان و از همکاران دانشنامه‌ی جهان اسلام بوده و فرزند دوم ایشان سید عبدالهادی خسروشاهی جانباز دفاع مقدس است
