سلطان مضر بن عجیل بن عبد المطلب برادر حضرت حمزه و پسر عموی حضرت محمد (ص)میباشد و اصلیت خسروشاهی دارد .در روستای دیزج؛در بالای تپه مرتفعی بقعه ای وجود دارد که از اغلب روستاهای آن ناحیه به خوبی دیده میشود.این بقعه شکل استوانه ای دارد و گنبدی مخروطی بر بالای آن قرار گرفته است.زیر گنبد قبری به طول 2/5 متر و عرض و بلندی تقریبا یک متر هست که دارای هیچ گونه سنگ نبشته ای نیست .سنگ کوچک سیاهی در جنب قبر دیده میشود که به سنگ شفایا«شفا داشی»معروف است و مورد احترام اهالی میباشد.در کنار قبر؛پای دیوار جنوبی بقعه؛منبر چوبی ساده ای نهاده اندکه سه پله دارد.مردم روستا صاحب قبر را مجیر بن عقیل که گویا از خانواده پیامبر بوده ؛مینامند.بنای بقعه از سنگ ساخته شده و دو اتاق بالنسبه بزرگ سنگی نیز در کنار آن وجود دارد .یکی از این اتاقها مسجدی است با چهار ستون آهنی و سقف ضربی ؛و دیگری مقبره ای است که طبق اظهارات اهالی متعلق به زن سلطان «خانم اولیا »میباشد.